Polsko-szwedzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania
W odniesieniu do obywateli polskich obowiązek opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osiągniętych za granicą ciąży wyłącznie na osobach, które zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa) oraz polsko – szwedzką umową o unikaniu podwójnego opodatkowania (konwencja), mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W przypadku, kiedy dana osoba zostanie uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania zarówno na terytorium Polski, jak i na terytorium Szwecji, o jej miejscu zamieszkania dla celów podatkowych rozstrzyga się zgodnie z art. 4 wspomnianej umowy, w pierwszej kolejności ustalając, w którym z państw ma ona stałe miejsce zamieszkania.
Jeżeli na podstawie tego kryterium nie da się ustalić rezydencji podatkowej przepis art. 4 umowy wymienia inne kryteria, które należy wziąć pod uwagę, w kolejności wskazanej w przepisie, tj. w którym państwie dana osoba ma ośrodek interesów życiowych, gdzie zwykle przebywa lub którego z państw jest obywatelem. Osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.
Przychody osiągane są na terytorium Polski w szczególności, gdy płatność pochodzi z Polski, praca jest wykonywana na terytorium Polski, czy też na terytorium Polski prowadzona jest działalność gospodarcza. Polsko – szwedzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania określa prawa państw – stron konwencji do opodatkowania poszczególnych dochodów wymienionych w konwencji.
Ma ona również na celu zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu tych samych dochodów, określając w art. 22 metody unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku Polski, podstawową metodą jest wyłączenie z progresją, które ma zastosowanie w sytuacji kiedy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który stosownie do postanowień konwencji podlega opodatkowaniu w Szwecji. Wyjątkiem są dochody z tytułu dywidendy i należności licencyjnych wypłacanych ze Szwecji, do których zastosowanie ma metoda proporcjonalnego odliczenia.
Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że dochody osiągnięte na terytorium Szwecji bierze się wyłącznie do obliczenia stawki podatku od odchodów opodatkowanych w Polsce na zasadach ogólnych. Jeżeli dana osoba nie osiąga w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych (np.: wynagrodzenie za pracę, emerytura), to nie ma ona obowiązku rozliczania się w Polsce ani składania zeznania rocznego.
Na stronie Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Sztokholmie (http://sztokholm.msz.gov.pl/pl/informacje_konsularne/) zamieszczone są przykładowe interpretacje Ministerstwa Finansów dotyczące przepisów podatkowych, dotyczące różnych sytuacji podatników związanych zarówno z Polską, jak i z Szwecją:
http://sztokholm.msz.gov.pl/resource/6b741535-1236-4dca-b349-85fea361122d
Źródło: Wydział Konsularny Ambasady RP w Sztokholmie (sztokholm.msz.gov.pl)
Fot: włansność redakcji